Чун теғ ба даст орӣ, мардум натавон кушт,
Наздики Худованд бадӣ нест фаромушт!
А. Рўдакӣ
Чи гуна миллате ки адабиёташ бо чунин мисраҳо оғоз меёбанд метавонад таҷовузкор бошад? Ва ё миллате ки шиори аҷдодонаш “рафтори нек, гуфтори нек, пиндори нек” буд метавонад фарзандони дигар миллатро ятим кунад?
Имрӯзҳо гарчанд ҳар нафар аз миллатгароӣ ҳазар мекунад, намояндагони миллати қирғиз ҳар тараф суханҳои бад суйи миллати ман, давлати ман, президенти ман менависанд. Гӯё миллати тоҷикро таҷовузкорӣ дар хунаш бошад… Хандаовар
Агар ҳарф болои хун равад мо низ аз бисёр чизҳо гуфтан метавонем.
Миллати қирғиз чи гунае, ки аз фарҳангаш аён аст, танҳо қамчин, таёқ ва чорворо дида буданду кучиданро медонистанд. Ҳамон қонуни ҳамлакунӣ ба халқиятҳои муқимӣ ба хотири тороҷ… Метавонам ба осонӣ ҳазору як ҷумлаи дигар нависам, лек ман ва аҳли оилаи ман (тоҷикон) ба миллатгароӣ нафрат дорем.
Таърих собит месозад, ки тоҷикон таърихан, табиатан ва воқеан бунёдкору созанда, соҳибмаърифату тамаддунсоз ва сулҳпарвар мебошанд. Дар шароити ниҳоят ҳассоси иқтисодиву сиёсии минтақа ва ҷаҳон мо тоҷиконро фақат осоиштагии кишварамон муҳим аст.
Аммо!
Тоҷикон ҳеҷ гоҳ кишвари худро бо осонӣ таслими дигарон накардаанд!
Ҳар касе ба хонаи мо бо шамшер омад, онҷо ӯро Малакулмавт пешвоз гирифт!
Аз ин хотир ба қирғизҳо муроҷиат карданиам, ки шамшерро бар замин гузошта, муттаҳидии ҳамсоягӣ пеша кунанд.
Ҳамчунин ба ҳамватанони худ гуфтаниам: ману ту мо нашавем танҳоем…
Одамиро одамият лозим аст, меҳрубон бошем!
Худоҳофиз