Дар ҳамон аҳде, ки кас аз сояи худ шубҳа дошт,
Аз баёни фикру шарҳи ғояи худ шубҳа дошт,
Аз нигоҳи ҳамсару ҳамсояи худ шубҳа дошт,
Минбар аз мустаҳкамии пояи худ шубҳа дошт,
Дар сари минбар ту нотарсида мегуфтӣ сухан,
Аз раҳи паймудаи тоҷику таърихи куҳан.
Дар ҳамон давре, ки авзояш гаронтасвир буд,
Мавҷи баҳри зиндагӣ монанд бар занҷир буд,
Мардумак ҳам дар камони дида мисли тир буд,
Дар ғами ояндаи миллат ҷавону пир буд,
Хомаат медод посух зарбаи ҳар тирро,
Мераҳонд аз банди навмедӣ ҷавону пирро.
Доштӣ ҳасрат ба дил аз аҳди Сомони бузург,
Об ҳарфи ғайр доду дод девони бузург,
Шуд сабақомӯз маҳрум аз дабистони бузург,
Монд танҳо қисса аз номи Хуросони бузург,
Умри ширини ту таъм аз ёдҳои талх дошт,
Ҳасратоҳанг аз Бухорову фиғон аз Балх дошт.
Буд аз тоҷик тарси ғайрибумӣ бештар,
Мезаданд ин қавмро рӯшоду пинҳон нештар.
Он чи медиданд, медидӣ аз онҳо пештар,
Доштӣ фарқ аз ҳама, будӣ ту дурандештар,
Ҳарфи ту беҳуҷҷату баҳси ту бебурҳон набуд,
Дар Фарорӯд аз ту донотар дар он даврон набуд.
Дастхат ҳам дар замонат аз хазон осор дошт,
Ранги худ гум карда, ёд аз чеҳраи бемор дошт,
Монда дар зери ғубори давр, ҳоли зор дошт,
Дар раҳи хатошнояш ҳарф чашми чор дошт,
Монд нури маърифат аз дидаи хатхӯрдаат,
Рашанӣ монд аз чароғи умри бар сар бурдаат…
Ганҷро ҷӯянду ёбанд аз таги вайронаҳо,
Ёфтӣ аз зери хоки куҳнасаҳро донаҳо,
Ёдгоҳе сохтӣ ҷои фаромушхонаҳо,
Фарқ кардӣ ошноҳоро ту аз бегонаҳо,
Шишадилҳоро раҳондӣ аз фишори сангҳо,
Созҳои гунгро кардӣ пур аз оҳангҳо.
-Мо зи қавми Ориёием,-медонад ҷаҳон,
Дошт ин таъкид осоре зи аҳди бостон,
Ларза афкандӣ ба қалби ғасбсозони замон,
Муҳри хомӯшӣ задӣ ту бар лаби даъвогарон,
Мекунад дасти хирад садҳо дари пӯшида боз,
Бо каломи худ забони тоҷикон кардӣ дароз.
Ҷони ширин канда Фирдавсӣ Аҷамро зинда кард,
Порсии куштаи шамшери ғамро зинда кард,
Мавлавӣ бо най ҳама дарду аламро зинда кард,
Бедил оҳанги хамӯши зеру бамро зинда кард,
Қудрати ту мурдахоки зори намро зинда кард,
Хуфтаи садсолаи соҳибқаламро зинда кард.
Гирад аз нақлу ривоят ибтидо таърих ҳам,
Қисса созад рӯйдоди даврро аҳли қалам,
Аз аламҳо нанг пайдо гашта, мегардад алам,
Сар кашад дон аз дили хоке, ки дорад хуб нам,
Рӯзи рашан мекунад шабро ба нураш офтоб,
Сарнавишти миллати тоҷикро кардӣ китоб.
Сӯхтӣ як умр баҳри миллати худ, сӯхтӣ,
Дар сарои фаҳмҳо шамъи хирад афрӯхтӣ,
Сӯи фардо дидаи уммеди худро дӯхтӣ,
Дарси душвори худогоҳӣ ба мо омӯхтӣ,
Қомататро бори ранҷи умрбодӣ хам накард,
Дарди миллатро касе беҳтар зи ту марҳам накард.
Дафтари ту тоҷиконро достони нанг шуд,
Хомаи ту шаҳсутуни гунбади фарҳанг шуд,
Рӯдакӣ бинову созаш боз хушоҳанг шуд,
Пири дар дасташ асо берун зи хоросанг шуд,
Дар набарди ҳифзи нангу ном гаштӣ Қаҳрамон,
Дода аз рӯзи зафар пайғом, гаштӣ Қаҳрамон…
ШОИРИ ХАЛҚИИ ТОҶИКИСТОН МУҲАММАД ҒОИБ
