Мо дар раҳи ишқи ту асирони балоем,
Кас нест чунин ошиқи бечора, ки моем.
Бар мо назаре кун, ки дар ин шаҳр ғарибем,
Бар мо караме кун, ки дар ин шаҳр гадоем.
На аҳли салоҳему на мастони харобем,
Ин ҷо наву онҷо на, чӣ қавмему куҷоем?
Ҳаллоҷ вашонем, ки аз дор натарсем,
Маҷнун сифатонем, ки дар ишқи Худоем.
Тарсидаи мо чунки ҳам аз бими бало буд,
Акнун зи чӣ тарсем, ки дар айни балоем.
Моро ба ту сиррест,ки кас маҳрами он нест,
Гар сар биравад сирри ту бо кас накушоем.
Моро на ғами дузаху на ҳирси биҳишт аст,
Бардор зи рух парда, ки муштоқи лиқоем.
Дарёб дили Шамсӣ Худо мафхари Табрез,
Раҳм ор, ки мо сӯхтаи доғи Худоем.
Мавлоно Балхи!
