Дар тамаъи тилло кафшҳояш дуздида шуд
Гуянд марде вориди масҷид шуд то каме истироҳат кунад . . .
Кафшҳояшро гузошт зери сараш ва хобид .Тӯле накашид ки ду нафар вориди масҷид шуданд . Яке аз он ду нафар гуфт : тиллоҳоро бигзорем пушти минбар . . . Он яке гуфт : на ! гуё он мард нахобида ва вақте мо биравем тиллоҳоро бар медорад . Гуфтанд : имтиҳонаш мекунем кафшҳояшро аз зери сараш бармедорем агар бедор бошад маълум мешавад . Мард ки ҳарфи онҳоро шунида буд худашро ба хоб зад . Он ду , кафшҳояшро бардоштанду мард ҳеҷ вокунише нишон надод . Гуфтанд пас ҳатман хоб аст тиллоҳоро бигзорем пушти минбар . . . Баъд аз рафтан он ду фард , марди хуши бовар баланд шуд ва рафт ки ҷаъбаи тиллоими он ду ро бардорад аммо асаре аз тилло набуд ва мутаваҷҷеҳ шуд ки ҳамаи ин сӯханҳо барои ин буда ки дар айни бедорӣ кафшҳояшро бидузданд . . . !
Пас Ҳеҷвақт худатон ро ба хоб назанед . . .
