Қавми биёбонгрди муғул низ пас аз онки ба қудрату сирвати бекарон расиданд , монанди ақвоми мутинаъим , дар фасоду худпарастии фурӯ рафтанд ; ба тавре ки аз сафарномаи Маркополо бармеояд , Қўбилои Қоин ҳар ду соли якбори сафирони махсӯс ба атрофи кишвар гусел медошту онон муваззаф буданд зеботарин ва дилработарин дӯшизагони ҳавзаи маъмурияти худро гирд оваранд . Ва пас аз онкӣ ононро аз лиҳози андому даҳону дандону гесувону чашму чеҳраи мавриди озмоиш қарор доданд .
Меҳрӯёнро ба дарбори Қоин мебурданд ва дар онҷои маъмурин махсӯси пас аз мутолиъоти лозим , гули сарсабади зеборуёни ҷаҳонро барме гузиданд . Вале интихоби ниҳоӣ дар дарбор сӯрат мегирифт ; яъне аз миёни он ҳамаи меҳрӯён фақат сӣ чиҳел нафар , ки аз ҷаҳоти мухталиф мумтоз буданд ва аз ҳайси тарзи танаффусу буи даҳон , оромиши хобу надоштани эътиёд ба хурнос баргузида мумтоз буданд , ба гуруҳи меҳрӯёни дарбор мепайвастанд , ва дар онҷо ба дастаҳои панҷ нафарӣ тақсим мешуданд , ва ҳар гуруҳе бояд шабона рӯз дар толори махсӯси императори омода кор бошанду дастури Қоинро иҷроу тамоюлоташро бароварда созанд .
