Саволи як донишҷӯ
Маърифат
Донишҷӯе ба устодаш гуфт:
— Устод! Агар шумо Худоро ба ман нишон бидиҳед, ибодаташ мекунам ва то вақте Худоро набинам, ӯро ибодат намекунам.
Устод ба поёни синф рафт ва дар ҳоле ки рӯи донишҷӯён ба сӯи тахта буд ва устодро, ки дар поёни синф рафта буд, намедиданд, ба он донишҷӯ гуфт:
— Оё маро мебинӣ?
Донишҷӯ посух дод:
— На устод! Вақте пушти ман ба шумо бошад, мусалламан шуморо намебинам.
Устод канори ӯ рафт ва нигоҳе ба ӯ кард ва гуфт:
— То вақте ба Худо пушт карда бошӣ, ӯро нахоҳӣ дид.
Тоҷнек
