Обид кист?
Ҳикоёти омӯзанда
Яке аз асҳоби Имом Содиқ — ки тибқи маъмул ҳамеша дар маҳзари дарси он ҳазрат ширкат мекард ва дар маҷолиси руфақо ҳозир мешуд ва бо онҳо рафту омад мекард — муддате буд, ки дида намешуд. Як рӯз Имом Содиқ аз асҳоб ва дӯстонаш пурсид:
— Ростӣ, фалонӣ куҷост, ки муддатест дида намешавад?
— Эй фарзанди Расули Худо! Ахиран хеле тангдаст ва фақир шуда.
— Пас чӣ мекунад?
— Ҳеч, дар хона нишаста ва яксара ба ибодат пардохтааст.
— Пас зиндагиаш аз куҷо идора мешавад?
— Яке аз дӯстонаш ӯҳдадори махориҷи зиндагии ӯ шуда.
— Ба Худо қасам, ин дӯсташ ба дараҷоте аз ӯ обидтар аст.
(Манбаъ: Достони Ростон, таълифи шаҳид Мутаҳҳарӣ ба нақл аз “Васоил”)
Тоҷнек