Оини ҳамсардорӣ
Мактаби инсоният
Нукоти муҳимми ҳамсардорӣ аз каломи Расули гиромӣ(с)
“Беҳтарин мардони уммати ман касоне ҳастанд, ки нисбат ба хонаводаи худ хашину мутакаббир набошанд ва бар онон тараҳҳум намоянд, ононро навозиш кунанд ва ба онҳо озор нарасонанд”.
“Бо ҳамсарат мудоро кун ва бо ӯ, ба некӣ ҳамнишинӣ кун то зиндагиат босафо шавад”.
“Ҳар кас бар сурати занаш силие бизанад, Худованд ба оташбони ҷаҳаннам дастур медиҳад, то дар оташи ҷаҳаннам ҳафтод силӣ бар ӯ бизананд”.
“Ин гуфтори мард, ки ба ҳамсараш бигӯяд: “Ман туро дӯст медорам” – ҳаргиз аз қалби зан берун намеравад”.
“Ҳаққи зан бар шавҳар ин аст, ки ӯро сер кунад, либос бипӯшонад, намозу рӯза ва закотро (агар дар моли зан закоте ҳаст) ба ӯ ёд диҳад ва зан низ дар ин умур бо ӯ мухолифат наварзад”.
Тоҷнек
