Адаб бо ҳамнишин
Сабки зиндагӣ
Ҳазрати Алӣ(а) фармуданд:
“Ҳаргиз дида нашуд, ки Паёмбари Акрам(с) пои худро пеши касе дароз кунанд”.
Одоби муошират ва ҳамнишинӣ – эҳтиром ба дигарон аст ва барои инсон иззат ва маҳбубият меоварад.
Арзиши ҳар кас ба андозаи адаби ӯст.
Дароз накардани по пеши ҳамнишинон, нишонаи адаби иҷтимоии инсон аст.
Расули Акрам(с) ҳамеша ин адабро муроот мекарданд ва ба асҳоби худ ин гуна адаб меомӯхтанд.
Тоҷнек
