Истихдоми корманд
Сабки зиндагӣ
Ҳенрӣ Форд рӯзе барои истихдом дар корхонааш, ду нафар хатмкунандаи риштаи муҳандисиро баргузид.
Ӯ ҳардуро ба меҳмонии шом дар ҳотеле даъват кард.
Пас аз хӯрдани хӯрок, рӯ ба яке кард ва гуфт:
Шумо барои ин шуғл интихоб шудед.
Ва ба дигарӣ бо эҳтиром гуфт: Мутаассифам, шумо интихоб нашудед.
Ҷавоне, ки пазируфта нашуда буд, бо эътимод ба нафс ва адаб гуфт: Ҷаноби Форсд, метавонам бипурсам, чаро? Мо бо ҳам ҳеч гуфтугӯи тахассусӣ надоштем, пас меъёри интихобатон чист?
Форд лабханде зад ва гуфт: Ду далели сода, аммо муҳим дорад…
Аввал ин ки дӯсти шумо пеш аз он ки ба таомаш намак бипошад, аввал таъми онро чашид, вале шумо пеш аз он ки таҷриба кунед, онро тағир додед. Ман касонеро меписандам, ки пеш аз ҳар тағире, таҷрибааш кунанд.
Далели дуввум ин ки дӯсти шумо бо меҳмондори рестурон бо эҳтиром ва адаб сӯҳбат кард, ташаккур кард ва ҳатто узр хост, аммо шумо тавре рафтор кардед, ки гӯё аслан меҳмондоре вуҷуд надошт. Фақат ба ман таваҷҷуҳ мекардед…
Як раҳбари бузург, фақат бо мудиронаш рафтори хуб надорад, ӯ бо ҳамаи инсонҳо, хурду бузург, инсонӣ ва меҳрубон рафтор мекунад.
Тоҷнек
