Одамҳо мисли китобанд
Мактаби инсоният
Одамҳо мисли китобанд…
Аз рӯи баъзе бояд машқ навишт. Баъзеро бояд чанд бор хонд, то матлабашро дарк кунӣ, вале баъзеҳоро бояд нахонда канор гузошт…
Одамҳо мисли китобанд…
Бархеро варақ мезанӣ, калимоташон равон ва қобили фаҳманд, гӯё ки ҳар сафҳаашон қиссаи ошно дорад.
Бархеи дигар, печидатаранд, бояд чандин бор мурурашон кунӣ, то жарфои вуҷудашонро дарк кунӣ.
Ва аммо баъзе, бидуни ин ки ҳатто боз шаванд, канор гузошта мешаванд. Шояд ба хотири зоҳири сода ё ҷилди ғуборгирифтаашон, ё шояд фақат чун касе вақту ҳавсалаи хонданашонро надорад…
Аммо ҳақиқат ин аст, ки ҳар инсон, достоне нуҳуфта дар дил дорад…
Достоне, ки шояд пур аз моҷаро, дард, умед ё ишқ бошад, достоне, ки агар бихонӣ, шояд дидгоҳат ба дунё тағир кунад.
Пас, аз пеш аз қазовату доварӣ, каме бештар бихонем…
Тоҷнек
