Дӯсти худат бош
Мактаби инсоният
Равоншиносон мегӯянд:
Ҳар калима ва ҳар ҷумлае, ки бо худат мегӯӣ, мустақиман рӯи эҳсосот, афкор ва ҳатто рафторат таъсир мегузорад.
Агар бо худат меҳрубонӣ, бо эҳтиром ва умед сӯҳбат кунӣ, зеҳнат ором мешавад ва қалбат неру мегирад.
Бо худат душман набош, балки наздиктарин, дилсӯзтарин ва самимитарин дӯстат бош.
Нагузор ҷумалоти манфӣ ба руҳат захм бизанад.
Ҳар рӯз ба худат бигӯ:
«Ман арзиш дорам, метавонам, талош мекунам, ман хубам».
Ёд дошта бош:
Хуб сӯҳбат кардан бо худ, на ғурур аст ва на худхоҳӣ – ин асоси саломати равон аст.
Тоҷнек