Хайру саодат
Мактаби инсоният
Нақл шудааст, ки рӯзе Паёмбар (с) вориди масҷид шуд ва дар онҷо чашмаш ба ду дастае афтод, ки ҳар як саргарми коре буданд: як даста машғули ибодат ва зикру дуо буданд ва дастаи дигар машғули касби илму дониш.
Паёмбар (с) ҳар ду дастаро аз назар гузаронид ва аз дидани онҳо хушҳол шуд ва ба касоне, ки ҳамроҳаш буданд рӯ кард ва фармуд: Ин ду даста ҳар ду кори нек мекунанд ва ҳар ду даста бар хайру саодатанд!
Он гоҳ ҷумлае изофа кард ва фармуд: Лекин ман барои таълим ва огоҳ кардани мардум фиристода шудаам.
Ҳазрат пас аз ин баён, дар ҷамъи донишҷӯён нишаст ва бо онҳо машғули донишпажӯҳӣ шуд.
Тоҷнек