Баровардани ҳоҷати дигарон
Достонҳои омӯзанда
Сафвон дар маҳзари Имом Содиқ нишаста буд. Ногаҳон марде аз аҳли Макка вориди маҷлис шуд ва гирифторие, ки барояш пеш омада буд шарҳ дод. Маълум шуд мавзӯи кирояе дар кор аст ва кор ба ишколу бунбаст кашидааст. Имом ба Сафвон дастур дод:
— Фавран ҳаракат кун ва бародари имонии худатро дар кораш мадад кун.
Сафвон ҳаракат кард ва рафт ва пас аз тавфиқ дар ислоҳи кор ва ҳалли ишкол муроҷиат кард. Имом суол кард:
— Чӣ тавр шуд?
— Худованд ислоҳ кард.
— Бидон, ки ҳамин кори ба зоҳир кучак, ки ҳоҷате аз касе баровардӣ ва вақти каме аз ту гирифт, аз ҳафт тавоф даври Каъба маҳбубтар ва фозилтар аст.
Баъд Имом Содиқ ба гуфтаи худ чунин идома дод:
Марде гирифторӣ дошт ва омад ҳузури Имом Ҳасан ва аз он ҳазрат истимдод кард. Имом Ҳасан билофосила кафшҳоро пӯшида ва роҳ афтод. Дар байни роҳ, ба Ҳусайн ибни Алӣ расиданд, дар ҳоле, ки машғули намоз буд. Имом Ҳасан ба он мард гуфт:
— Ту чӣ тавр аз Ҳусайн ғафлат кардӣ ва пеши ӯ нарафтӣ?
Гуфт:
— Ман аввал хостам пеши ӯ биравам ва аз ӯ дар корам кӯмак бихоҳам, вале чун гуфтанд, эшон эътикоф кардаанд ва маъзуранд, хидматашон нарафтам.
Имом Ҳасан фармуд:
— Аммо агар тавфиқи баровардани ҳоҷати ту барояш даст дода буд, аз як моҳ эътикоф барояш беҳтар буд.
(Манбаъ: Достони Ростон, таълифи шаҳид Мутаҳҳарӣ ба нақл аз “Кофӣ”)
Тоҷнек
