Нишонаҳои роҳ
“Яқинан яке аз натиҷаҳои дурахшон ва амалии барномаи ислом, шаклгирии ҷомеаи исломӣ бар мабнои омили ақида ва нодида гирифтани омилҳои нажод, сарзамин, ранг, забон, манофеъ ва масолеҳи сатҳии дунявӣ ва марзбандиҳои беарзиши иқлимӣ ва ба зуҳур расонидани “вежагиҳои инсон” дар ин ҷомеа (ҷомеаи исломӣ) ва рушд ва таолӣ додан ба онҳо буд. Ва ҷомеаи мусалмон ҷомеае шуд, ки дари он бар рӯйи тамоми нажодҳо, ақвом, рангҳо ва забонҳо бидуни таваҷҷӯҳ ба фосилаҳои беарзиш гушода шуд ва вежагиҳо ва истеъдодҳои тамоми нажодҳои башар, дар қолаби ҷомеаи исломӣ рехта шуданд ва дар ин қолаб бо ҳамдигар даромехтанд ва дар як замони нисбатан кӯтоҳ, таркиби узвии муваффақ ва бисёр барҷастаеро ба вуҷуд оварданд. Ва аз ин таркиби шигарф ва мутаҷонис ва ҳамоҳанг низ тамаддуни дурахшоне падид омад, алорағми тӯлонӣ будани масофатҳо ва душвор будани иртиботот. Араб, эронӣ, шомӣ, мисрӣ, мағрибӣ, турк, чинӣ, ҳиндӣ, румӣ, юнонӣ, индонезӣ ва офриқоӣ ва соири ақвом ва нажодҳо ҳама ва ҳама дар сохтани ҷомеаи сарафрози исломӣ ширкат доштанд ва тамоми вежагиҳои худро гирди ҳам овардаанд ва бо ба ҳам даромехтани онҳо ва бо ёрии ҳамдигар ва ба таври ҳамоҳанг барои бино ниҳодани ҷомеа ва тамаддуни исломӣ ба кор гирифтанд. Ва дар ҳақиқат, ин тамаддуни бузург ҳеч гоҳ як тамаддуни “арабӣ” ва “қавмӣ” набудааст ва балки ҳамвора тамаддуне будааст “исломӣ” ва “ақидатӣ”…”
(Шаҳид Сайид Қутб, Нишонаҳои роҳ)
Тоҷнек
