Қаҳтӣ дар Ғазза фарогир шудааст
Байналмилал
Ба навиштаи расонаҳо, дар ҳоли ҳозир дар Ғазза қаҳтӣ фарогир шудааст, расонаҳо ба гунае вазъ дар он ҷоро тавсиф мекунанд, ки қалам аз баёни он шармсор аст.
Дар ҳоли ҳозир, ҳамаи мусалмонон, мардум ва ҳукуматҳо, бидуни истисно, аз ин вазъи фоҷеабор шикоят мекунанд ва нафрину лаънат нисори МУҚАССИРон яъне касоне, ки коре аз дасташон меояд мекунанд. Бале, ҳамаи мусалмонон аъамм аз мардумони оддӣ, аҳзоби сиёсӣ хусусан гурӯҳҳои исломӣ ва мақомоти кишварҳо ва ҳатто ҳамаи ҷаҳониён – ба ғайр аз худи саҳюнистҳо – ин вазъро “ғайри қобили таҳаммул” тавсиф мекунанд.
Аммо аҷиб он ки ҳеч касе аз МУҚАССИР намегӯяд, яъне намегӯяд, чӣ касе муқассир аст?! Оё боваратон мешавад, ҳатто Сисӣ, раисиҷумҳури Миср, дар як твитт, навиштааст: “Чаро касе коре намекунад, бояд коре кард!”
Аҷиб нест?!
Пушти комп нишастан ва навиштан, кори сахте нест, аз дасти ҳама ин кор меояд; ду се калима менависӣ ва лаб ба шикоят боз мекунӣ ва масалан менависӣ: “Бояд пеши роҳи ин фоҷеа гирифта шавад!”
Аммо ҳеч кас мушаххасан намегӯяд, он касе, ки бояд пеши роҳи ин фоҷеаро бигирад, чӣ касе аст?!
Алъон вақти он аст, ки муқассирҳо ошкоро ном бурда шаванд, яъне касоне, ки кор аз дасташон меояд, вале намекунанд, бояд инҳоро ном бурд.
Он касоне, ки ҳазорон километр дуртар аз Ғазза зиндагӣ мекунанд, онҳо ба ҷуз дуо кардан ва ё каме хидмати молӣ, ки аз дасташон меояд, маълум аст, ки дигар коре аз дасташон намеояд. Аммо давлатҳои ҳамсояи Ғазза ва Фаластин ва ҳатто мардумонаш, инҳо корашон мисли мову шумо фақат дуо нест! Инҳо агар ирода бикунанд, метавонанд.
Ба таври мушаххас, ҳукуматҳои Миср, Сурия, Лубнон ва Ӯрдун, ки бо Фаластин ҳаммарз ҳастанд, ин ҳукуматҳо агар ирода кунанд, метавонанд марзҳоро бишкананд ва озуқа ва маводди лозим дохили навори Ғазза бикунанд. Инҳоянд муқассирони аслӣ. Ҳоло ном мебарам: Абдулфаттоҳ Сисӣ, раисиҷумҳури Миср, Абӯмуҳаммад Ҷулонӣ маъруф ба Аҳмад Шаръ, раисиҷумҳури муваққати Сурия, Ҷузеф Авн, нахуствазири Лубнон, малик Абдуллоҳ, шоҳи Ӯрдун, инҳо мушаххасан масъуланд.
Аммо на танҳо онҳо, балки аҳзоб ва гурӯҳҳо ва шахсиятҳои сиёсӣ ва иҷтимоӣ ва фарҳангӣ, ки дар ин 4 кишвар зиндагӣ мекунанд, онҳо низ муқассиранд, хусусан гурӯҳҳои исломӣ дар Миср, Лубнон, Сурия ва Ӯрдун, инҳо муқассиранд ва тақсирашон камтар аз тақсири мақомоти онҳо нест.
Ва ба илова, мардумони ин 4 кишвар, бале, мардумони оддии ин кишварҳо низ муқассиранд! Чӣ касе монеъи шумост агар дастаҷамъӣ, масалан 2 ё 3 миллион шаҳрванд, ба марзҳо ҳуҷум оваред?! Нагӯед, ҳукуматҳоятон монеъи шумост! Зеро агар адади шумо беш аз 1 миллион бошад, аҳаде наметавонад монеъи шумо гардад.
Магар корвонҳое, ки аз Урупо омад ва бисёреҳо дар он буданд, касе монеъи онҳо нашуд?! Бале, шуд, аммо онҳо то ҷойе, ки метавонистанд, вазифаашонро анҷом доданд.
Кучактарин шакку тардид надорам, ки агар Фаластин бо кишварҳое чун Эрон, Афғонистон, Ироқ, Яман, Тоҷикистон, Покистон ва ҳатто Андунезӣ ҳаммарз буд, камтарин тардид надорам, ки мардуми ин кишварҳо пиёда ба марзи Ғазза меомаданд ва марзро мешикастанд.
Ва ё чаро туркҳо ва шаҳрвандони Туркия, ба Урдуғон ва ҳукуматаш фишор намеоваранд, ки доду ситади иқтисодӣ бо Исроилро мутаққиф кунад?! Агар Урдуғон ирода кунад, метавонад ин коррро бикунад ва масалан монеъи убури нафти Озарбойҷон, ки аз тариқи Туркия ба Исроил меравад, пеши роҳашро бигирад, аммо сокитанд. Инҳоянд муқассир!
Чаро ҳаводорони Ҷулонӣ, ки имрӯзҳо дар ҳимоят аз ӯ гулӯяшонро пора мекунанд, ҳатто як ҳарф дар бораи тақсири ӯ намегӯянд?! Ин ки пушти сари ҳам нафрин мефиристед ба муқассирони ин амр, оё медонед муҳимтарин муқассир, ҳамин Ҷулонӣ аст?! Чӣ касе монеъи ҳаводорони мусаллаҳи ӯ, ки аз ақсо нуқоти олам гирду атрофаш ҷамъ шудаанд, ки ба марзи Фаластин ҳуҷум оваранд ва вориди Фаластин шаванд. Аммо намекунанд.
Хулоса, имрӯз дигар вақти таъоруфбозӣ нест, балки умур ошкоро гуфта шуда ва муқассир ном бурда шавад.
Сайидюнуси Истаравшанӣ
Тоҷнек
