Нигоҳе ба вазоифи шавҳар нисбат ба зан
Истеҳком ва устувории зиндагии занушавҳарӣ дар гарави муҳаббат, дӯстӣ, тафоҳуму ҳамдигарфаҳмӣ, эҳтироми дутарафа ва риояти ҳуқуқи ҳамдигар аст.
Дини ислом барои он ки муҳит ва иҷтимои кӯчаки хонавода устувор бимонад, барои ҳар як аз зану шавҳар, ҳуқуқе дар назар гирифта ва дар муқобили ин ҳуқуқ вазоиферо низ барои онон таъйин кардааст.
Дар идома ба вазоифи мард нисбат ба ҳамсар маворидеро феҳраствор баён мекунем ва дар навиштаҳои баъдӣ, ҳар кадом аз ин вазоифро шарҳ хоҳем дод.
1 – Сарпарастии хонавода.
2 – Хушахлоқӣ ва хушрафторӣ нисбат ба аъзои хонавода.
3 – Изҳори муҳаббату дӯстӣ.
4 – Эҳтиром ба зан.
5 – Парҳез аз танбеҳ ва тавҳину беэҳтиромӣ ба ҳамсар.
6 – Талош дар маишат ва иқтисоди хонавода.
7 – Таълиму тарбияти ҳамсар.
8 – Покизагӣ ва оростагӣ.
9 – Мисвок задан ва парҳез аз бӯи бади даҳон.
10 – Ҳифзи иффат ва покдоманӣ.
11 – Вақт гузоштан барои ҳамсар.
12 – Ҳадя ва савғотии сафар.
13 – Ҳамкорӣ дар умури хонавода.
14 – Қадрдонӣ ва сипос аз ҳамсар.
15 – Рафтуомад бо хешовандон.
16 – Муроқиби ҳиҷобу иффати ҳамсар будан.
17 – Муошиқа ва меҳрубонии занушавҳарӣ.
Тоҷнек
