Имон ва ҳаё
Паёбари Акрам(с) фармуданд:
“Имон ва ҳаёро ба як ришта бастаанд; ҳар гоҳ яке рафт, он дигар ҳам хоҳад рафт”.
“Савоби ду ибодат аз ҳама зудтар мерасад: эҳсон ба хешовандон ва ёрии ситамдида. Ва кайфари ду гуноҳ аз ҳама сареътар дода мешавад: аз хешон буридан ва ба мардум ситам кардан”.
“Ҳар ки ду қадам дар роҳи таҳсили илм бардорад ва ду соат дар ҳузури олим биншинад ва ду калима аз ӯ бишнавад, Худояш ду биҳишт бар ӯ ато кунад, ки ҳар як ду баробари дунё бошад”.
“Ду табақаи уммат аз шафоати ман маҳруманд: зимомдори ситамкор ва гуноҳкори ошкор”.
“Чи басо фарқ аст миёни коре, ки лаззаташ биравад ва гуноҳаш бимонад ва коре, ки ранҷаш бигзарад ва аҷраш андӯхта шавад. (Аввалӣ корҳои ҳаром аст ва дуввумӣ амалҳои солеҳ)”.
Тоҷнек